In memoriam Jan van der Hulst
Ons bereikte het droevige bericht dat super supporter Jan van der Hulst vrijdagavond 8 december op 62-jarige leeftijd is overleden. Dit bericht zal bij menig HZVV-er een shock opgeleverd hebben, want wie kende hem niet? Vanaf 1974 was hij alle zaterdagen op het voetbalveld te vinden of hij ging met het eerste elftal mee. De laatste jaren was hij minder vaak op ons sportpark aanwezig, maar hij bleef een hartstochtelijk HZVV-supporter. Hij was bijna vijftig jaar lid. HZVV zal verder moeten zonder Jan van der Hulst en dat wordt een opgave.
Jan werd in 1974 lid van HZVV, waarvoor zijn vader Luc ook zeer actief was. In de beginjaren heeft hij gevoetbald, maar niet zo lang. In F7 maakte hij een doelpunt, waarna hij van zijn leiders Koen Hop en Anton Spitse een publiekswissel kreeg. Het is waarschijnlijk zijn enige doelpunt voor HZVV geweest. Vanaf die tijd was hij direct betrokken bij het eerste elftal. Hij was niet weg te denken bij het eerste elftal. Hij werd met liefde opgenomen door de spelers en werd beschouwd als een lid van de technische staf van het eerste elftal. De spelers hadden ook veel plezier met hem. Hij ging zo’n 38 jaar mee in de spelersbus naar de uitwedstrijden en verrichtte ook hand- en spandiensten. Hij sjouwde met trainingspakken, pionnen en ballen. Hij genoot met volle teugen en juichte het hardst bij een doelpunt van HZVV. Hij stond bekend om het feit dat hij de inhoud van een flesje cola vrijwel zonder slikken naar binnen kon werken.
Vanaf het begin van zijn lidmaatschap was hij elke zaterdag vroeg op het sportveld en hield alle uitslagen van de jeugd- en seniorenteams bij. Je kon hem rustig vragen wat F11 had gedaan, want hij wist het. Hij noteerde alle uitslagen op een vaak verfrommeld blaadje en was vaste gast in het wedstrijdbureau. Iedereen kende Jan. Iedereen nam hem zoals hij was, want hij kon soms ook minder vleiend uit de hoek komen. Dat werd dan zonder problemen geaccepteerd.
De communicatie verliep in een bepaalde periode soms merkwaardig, want als je hem tegemoet kwam, klonk het vaak zonder enige uitleg: 1246 of 1189! Dat bleek dan het aantal punten te zijn dat hij die week met sjoelen gegooid had. Hij was een uitstekend sjoeler.
Bij wedstrijden van het eerste wachtte hij de bezoekers vaak bij de ingang van de kantine op en deed hij zijn voorspelling voor de uitslag van de wedstrijd. Zijn voorspelling vooraf was altijd duidelijk en voorspelbaar en dus niet verrassend: “Ze kriegt um weer an de konte”. Maar oh, wat was hij blij als het eerste de wedstrijd gewonnen had.
Hij kreeg enkele jaren geleden een plaatsje in de presentatiegids van HZVV. Op de parkeerplaats van winkelcentrum Grote Beer werd de afspraak voor de volgende dag gemaakt. Op het moment van de afspraak wilde hij geen interview meer en liep weg. Het stuk kwam wel in de presentatiegids en wat was hij trots. Jan vroeg ook iedereen om pennen, want die verzamelde hij en het liefst met opschrift. Velen hebben een pen voor hem geregeld, maar hij was teleurgesteld als de mededeling kwam dat de pen het niet deed.
De laatste jaren ging hij niet meer met uitwedstrijden mee, maar bij thuiswedstrijden was hij er vaak wel. Zijn gezondheid nam de laatste jaren af en hij woonde onder begeleiding in De Meteoor. Onlangs bleek zijn bloedwaarde niet goed te zijn, waarna hij na onderzoek naar het ziekenhuis in Emmen werd vervoerd, waar hij op 8 december overleed.
HZVV verliest een bijzondere en zeer gewaardeerde supporter. Wij zullen hem nooit vergeten.
We wensen de familie veel sterkte bij de verwerking van dit grote verlies.
Bestuur HZVV
